Wewn?trzna Mapa Anny Darii 2013 / Wewn?trzna Przestrze? 2015

Twórczo?? m?odej, polskiej artystki Ani Dari Merskiej sk?ada si? z obszernych cykli, w których to dominuj?c? technik? jest olej na p?ótnie z okazjonalnym wykorzystaniem faktury. Jej praca dyplomowa z 2010 roku zatytu?owana "Pejza?e wyobra?ni" stanowi fundamenty introwertycznych i auto-refleksyjnych tre?ci jej kolejnych dzie? zawieraj?cych bezpo?rednio rozpoznawalne motywy siedlisk naturalnych, zw?aszcza lasów i pól kwiatowych. Jednak w kolejnym cyklu, stworzonym na prze?omie 2011 i 2012 roku, pod tytu?em "Wewn?trzne s?o?ce" malarka odwraca si? ku asocjacyjnie abstrakcyjnym, pozornie kosmicznym motywom, które faktycznie symbolizuj? stan psychiczny artystki, a dok?adniej, obrazy ewolucji jej psychologicznej proto-materii w formy rozpoznawalne. W roku 2012 pojawi?y si? dwa kolejne cykle: "Dotyk" i "Nowe s?o?ce", w których mo?na zaobserwowa? powstanie unikalnych obrazów lustrzanych i dyptyków. Artystka kontynuuje t? form? przekazu  równie? w 2013 roku, gdy prezentuje swoje prace mi?dzynarodowej publiczno?ci w cyklach "Nowe ?ród?o" (Albania) i "Wewn?trzna mapa" (Turcja). Jesieni? b?dzie prezentowa? polskiej publiczno?ci wystaw? o tym samym tytule, uzupe?nion? jednak o nowe prace.

Ania Daria Merska do?wiadcza procesu twórczo?ci artystycznej jako swego rodzaju intymnego rytua?u, odbywaj?cego si? podczas s?uchania nastrojowej muzyki, b?d?c w stanie ?agodnego transu lub ekstazy psychodelicznej, która prowadzi j? przez malowanie do wewn?trznego oczyszczenia, lub w analogii do staro?ytno?ci, do arystotelesowskiego katharsis, obecnego w twórczym akcie.

Artystyczna szczegó?owo?? w psycho-kosmicznych obrazach, zosta?a stworzona z niezwyk??  precyzj? i zr?czno?ci? techniczn?. Efekty iluzji g??bi i przestrzeni s? wyeksponowane, mog? one wywo?a? ró?ne skojarzenia u obserwatorów zanim jeszcze zostan? oni poinformowani o rzeczywistej zawarto?ci dzie? prezentuj?cych wewn?trzn? map? duszy artystki. Tak wi?c, wizerunki te mog?, na przyk?ad, stworzy? wra?enie pomys?owych interpretacji przestrzeni po Wielkim Wybuchu, kiedy to gazy po??czy?y si? razem w g?stych amorficznych chmurach, jeszcze zanim sta?a materia zosta?a uformowana. A nieko?cz?ce si? lazury s? tak p?ynne, ?e skojarzenie z heraklitejskim pantha rei (wszystko p?ynie, co szczególnie odnosi si? do artysty lub wspólnego ludzkiego zdarzenia psychologicznego) nasuwa si? samo.

W tym samym czasie, obserwator postrzega ci?g?e drgania, z jednej strony, b?d?ce wspomnieniem odwiecznej kwestii kwantowej czy s? to cz?stki elementarne czy mikrokosmicznym fale, podczas gdy z drugiej strony, przypominaj? one wibracje wywo?ywane przez impulsy mózgu. Obraz jako ca?o??, czyni wra?enie wyra?nej synestezji kszta?tów, kolorów, wibracji i iluzji akustycznych. W zwi?zku z tym, szczególnie tajemniczy efekt wywo?uj? wspomniane lustrzane odbicia, obserwujemy by? mo?e  dwie po?ówki mózgu, czyli duszy, a mo?e Test Rorschacha, który ujawnia g??boko ukryte psychologiczne cechy cz?owieka.

Poza tym nale?y wspomnie? tak?e o do?? niezwyk?ym ikonograficznym skojarzeniu w pojmowaniu obrazów Ani Darii Merskiej, mo?e ono by? zwi?zane ze ?redniowieczno-europejsk? tradycj? alchemiczn?. Wed?ug alchemicznych zasad, w procesie destylacji i sublimacji, z czterech filozoficznych elementów pierwotnych lub quaternarii (ziemia / 4, woda / 3, powietrze / 2, ogie? / 1 ) pierwotna Massa confusa zosta?a wyodr?bniona za pomoc? ruchu ko?owego (circumambulantio). Jednak nieustanna cyrkulacja nie odbywa si? tylko w ?wiecie materialnym, ale tak?e w sferze duchowej i psychologicznej, jako przej?cie od ?wiadomo?ci do pod?wiadomo?ci lub z ego do nie-ego. Z dalszego obiegu, z pierwotnych elementów, zostaje utworzona oryginalna materia (prima materia). Cyrkulacja i symbolika czterech elementów filozoficznych s? pocz?tkiem kwadratury ko?a, która jest symbolem opus alchymicum lub magnum, podczas gdy drugi reprezentuje kamie? m?dro?ci lub lapis Philosophicum, jednak nie w postaci z?ota, ale w formie prawdziwej m?dro?ci uto?samianej z mi?o?ci?. I to w?a?nie jest miejscem spotkania idei artystki - wieczna mi?o?? absolutna, któr? promieniuje przez ca?? swoj? twórczo??.

Mario Berdi? Codella, krytyk sztuki,
Lipiec 2013 r., Maribor, S?owenia

Formalne i symboliczne metamorfozy ostatnich introspektywnych obrazów m?odej, polskiej artystki Anny Darii Merskiej s? wynikiem g??bokich zmian w jej ?yciu.  Przemiany te s? konsekwencjami jej jeszcze g??bszego po??czenia si? ze swoim wewn?trznym ?wiatem (gnothi seauton – grec. poznaj samego siebie). Ania Daria Merska zmieni?a artystyczny temat zainteresowa?, przechodz?c od wcze?niejszej makrokosmicznej przestrzeni do mikrokosmicznej intymno?ci duszy.

Tu? po ostatniej wystawie artystki w Japonii (maj 2014 r.) nast?puje pocz?tek jej nowego, twórczego etapu. Przemian? t? mo?na by?o zaobserwowa? ju? podczas jej ubieg?orocznego pobytu na 16. Mi?dzynarodowym Plenerze Artystycznym „Lija Lent” w s?owe?skim Mariborze (czerwiec 2014 r.). Powsta?y wówczas dwa obrazy przedstawiaj?ce koliste kompozycje zatytu?owane „Wewn?trzny proces”. Wówczas po raz pierwszy Anna Daria Merska zastosowa?a poci?g?e kszta?ty, formy organiczne, a tak?e centralne kompozycje abstrakcyjnych spirali, uj?te przede wszystkim w trójbarwnych, podstawowych odcieniach (niebieski, czerwony, ?ó?ty). Przypominaj? one kosmogoniczne pre-macice, oczekuj?ce by? mo?e na zap?odnienie przez samego Demiurga.

Nast?pny etap w jej twórczo?ci, zapocz?tkowany podczas Pleneru  Artystycznego w Kosowie (wrzesie? 2014 r.), zdaje si? by? Wewn?trznym Ogrodem, opracowanym wed?ug „kosmologicznej teorii strun”, zaczerpni?tej od Briana Greene'a. Ostatni cykl obrazów ADM pt. „Synergia” utrzymany zosta? w kolistej kompozycji, zast?pionej przez zakrzywione subatomiczne krajobrazy Plancka, „zwini?te” do postaci sze?ciowymiarowej przestrzeni Calabiego-Yau. Erupcyjna sie? wielowymiarowych strun kosmicznych jest teraz bardziej szczegó?owa, paleta barwna zawiera ogromn? skal? ?wiat?ocienia. Kompozycja czasami przyjmuje kszta?t poprzeczny, a?eby podkre?li? istot? ??czenia si? wszystkich kosmicznych wymiarów, tworz?cych „jednolite kosmiczne cia?o”.

W jej obrazach nieustanne zmiany, zarówno ?wiata fizycznego, jak i wewn?trznej przestrzeni, zdaj? si? by? jednakowo wa?ne. Jak mówi? Mahatma Ghandi: „B?d? zmian?, któr? pragniesz ujrze? w ?wiecie”. Tote? sztuk? Anny Darii Merskiej jest zmienianie si?, wzrastanie, rozwijanie, poszukiwanie, eksperymentowanie, do?wiadczanie, kochanie, istnienie.

Mario Berdi? Codella, krytyk sztuki,
Kwiecie? 2015 r., Maribor, S?owenia